Halverwege vorig jaar is Ruud van der Peet na een val en een heupoperatie opgenomen in een zorgcentrum in Buitenveldert; daarnaast mankeerde hij nog het een en ander. Waarschijnlijk is hij daar besmet met corona en op 18 april 2020 overleden.

Eéns in de paar maanden ging ik de laatste jaren bij Ruud van der Peet langs op de Herengracht. Om bij te praten. Hij was altijd heel nieuwsgierig naar wat er in de “Vereeniging” loos was, wie wat deed, hoe het op de veilingen was, of ik goed verkocht uit de catalogus, enz. enz.

Hij had een geweldig geheugen, en kon mij nog jaren na dato eraan herinneren wat ik bij wie gekocht had, en vragen of ik dat en dat boek, dat ik toen en toen

gekocht had, ook al verkocht had. Dingen die ik zelf allang vergeten was.

Ruud was ook heel maatschappelijk betrokken, kon zich opwinden over wat er in de politiek en samenleving gebeurde, eigenlijk was hij een anarchist. Hij zat altijd aan zijn bureau aan de straatkant op de begane grond, en daar spelde hij de kranten uit.

In de laatste tien jaar, de tijd dat ik hem leerde kennen, deed hij al niet zoveel zaken meer. Af en toe gaf hij nog een gestencilde catalogus uit, op het gebied van Franse filosofie, of muziek. Zijn beschrijvingen waren heel serieus, met preciese bibliografische verwijzingen. Dat verhinderde niet dat hij zichzelf niet helemaal voor vol aan zag, en een diep ontzag had voor collega’s die het in zijn ogen nóg serieuzer aanpakten.

Het internet-tijdperk ging helemaal aan hem voorbij. In zijn kantoor was de tijd letterlijk stil blijven staan. Hij had helaas geen voeling met moderne ontwikkelingen in belangstelling of prijsvorming.

Ruud is op 14 februari 84 jaar geworden en was vanaf 1961 lid van de Vereniging; dat is 59 jaar! Waarschijnlijk de collega die het langst lid is geweest van de NVvA.

Frank Rutten

 


 

Ruud was een van de aardigste, en een van de zachtaardigste mensen die ik in ons vak heb gekend. In de jaren dat ik nog in Amsterdam op de Prinsengracht zat, ging ik wel eens bij hem langs, gewoon, voor een praatje, en altijd vond ik wel iets dat ik wel wilde kopen. Toen ik, in 2009, vanuit huis begon te werken, belde hij me altijd op als ik iets kocht uit een van zijn lijsten, die volgens mij altijd werden getypt en dan vermenigvuldigd. Altijd ging het over de aankoop, even, en dan verder over van alles en nog wat (of ik nog altijd voetbalde bijvoorbeeld), het vak, de politiek, boeken die hij (of ik) recentelijk had gelezen, het leven in het algemeen.

Altijd weer viel mij zijn zachtaardigheid op, zijn échte belangstelling, zijn bescheidenheid. Het verdriet me zeer dat hij is overleden. Ik wens zijn vrienden en familie alle sterkte en hoop dat ze in deze vreemde tijden toch waardig afscheid kunnen nemen van Ruud.

Arnoud Gerits